Geowłókniny to płaskie geosyntetyki, wykonane najczęściej z włókien polipropylenowych lub poliestrowych (ciągłych lub ciętych) o nieuporządkowanej strukturze, łączonych mechanicznie (igłowanie, przeszywanie), lub termicznie (zgrzewanie).
Geowłóknina ma zastosowanie jako wzmocnienie i separacja słabego podłoża nasypów w celu poprawy jego stateczności oraz przyspieszenia konsolidacji. Z geowłókniny wykonuje się warstwy rozdzielające miedzy gruntami lub kruszywami o różnym uziarnieniu oraz warstwy podkładowe utrzymujące grunt pod geosiatkami, georusztami, gabionami, przy budowie wzmocnionych skarp i nasypów. Służą do osłony systemów drenarskich w celu zabezpieczenia ich przed zamuleniem gruntem drobnoziarnistym. Osłaniają uszczelnienia z geomembrany przed uszkodzeniem mechanicznym.
Ze względu na funkcje jakie geowłóknina spełnia w konstrukcji budowli dzielimy je na:
funkcje: filtracja, separacja, przeciwerozja
Geowłókniny filtracyjne mają zastosowanie jako ochrona systemów drenażowych przed zamuleniem, oraz jako filtr zapobiegający erozji gruntu powodowanej wypływem wody gruntowej (pod zabezpieczeniami brzegowymi, oraz wodoprzepuszczalnymi konstrukcjami oporowymi, np. z gabionów)
Efekty działania
Optymalne są tu geowłókniny cienkie, o strukturze pozwalającej na duży przepływ wody i przenikanie najdrobniejszych cząstek, wypłukiwanych z chronionego gruntu bez ich zatrzymania między włóknami, co powodowałoby tzw. kolmatację ("zatykanie" porów) filtra z geowłókniny.
Przy doborze geowłókniny filtracyjnej powinno się zatem brać pod uwagę przede wszystkim wodoprzepuszczalność w kierunku prostopadłym do płaszczyzny wyrobu, charakterystyczny wymiar porów, a także własności mechaniczne (w zakresie zapewniającym właściwa odporność na uszkodzenia przy wbudowaniu)
Istotne parametry i zalecany zakres (wartości średnie):
funkcje: separacja, filtracja, drenaż, ochrona.
Geowłókniny są najbezpieczniejszym separatorem tam, gdzie można się spodziewać znaczniejszych odkształceń separowanych warstw, spowodowanych np. dużym osiadaniem. Ich znaczne wydłużalności redukują ryzyko uszkodzenia w procesie odkształcania warstw, jak też podczas wbudowywania.
Efekty działania
Optymalne są tu geowłókniny o strukturze pozwalającej na duży przepływ wody zarówno w kierunku prostopadłym jak i w płaszczyźnie materiału, przy jak najmniejszej skłonności do kolmatacji ("zatykania" porów) oraz zachowaniu odpowiednio wysokich własności mechanicznych.
Przy doborze geowłókniny separacyjno-filtracyjnej powinno się zatem brać pod uwagę w równym stopniu wodoprzepuszczalność w kierunku prostopadłym do płaszczyzny wyrobu, charakterystyczny wymiar porów, wodoprzepuszczalność w płaszczyźnie materiału (funkcja drenująca),a także własności mechaniczne (w zakresie zapewniającym właściwą odporność na uszkodzenia przy wbudowaniu, oraz podczas pracy w warunkach większych osiadań gruntu, znacznych obciążeń użytkowych i dynamiki tych obciążeń).
Istotne parametry i zalecany zakres (wartości średnie):
funkcje: separacja, filtracja, drenaż, ochrona.
Geowłókniny dwuwarstwowe stosowane są głównie jako warstwa filtracyjna (przeciwerozyjna) pod narzutami kamiennymi lub innymi ciężkimi zabezpieczeniami w budownictwie wodnym.
Efekty działania
Optymalne są tu geowłókniny o strukturze pozwalającej na duży przepływ wody zarówno w kierunku prostopadłym jak i w płaszczyźnie materiału, przy jak najmniejszej skłonności do kolmatacji ("zatykania" porów), oraz zachowaniu bardzo wysokich własności mechanicznych. Własności mechaniczne muszą zapewniać jak najmniejszy stopień uszkodzeń geowłókniny w trakcie wbudowania (np. formowania na niej narzutów kamiennych) Najlepiej te uwarunkowania spełniane są przez geowłókniny z włókien ciągłych (ew. ciętych), łączonych mechanicznie w procesie igłowania, ponieważ technologia ta pozwala na uzyskanie najkorzystniejszych własności mechanicznych przy jak najmniejszej grubości i masie powierzchniowej materiału, co z kolei jest konieczne dla zapewnienia jego wysokiej wodoprzepuszczalności i niskiej podatności na kolmatację. Mogą to być geowłókniny jednowarstwowe o odpowiednich parametrach, bądź dwuwarstwowe, gdzie właściwa warstwa filtracyjna o bardzo wysokiej wodoprzepuszczalności chroniona jest przed uszkodzeniami warstwą geowłókniny o dużej odporności mechanicznej, jednak nie pogarszającej parametrów hydraulicznych układu.
Przy doborze geowłókniny filtracyjno - separacyjnej dla trudnych warunków powinno się zatem brać pod uwagę w równym stopniu wodoprzepuszczalność w kierunku prostopadłym do płaszczyzny wyrobu, małą podatność na kolmatację (określaną liczba tzw. constrictions), a także własności mechaniczne (w zakresie zapewniającym właściwą odporność na uszkodzenia przy wbudowaniu, przy wzięciu pod uwagę np. rodzaj i wysokość zrzutu materiału kamiennego)
Istotne parametry i zalecany zakres (wartości średnie):
funkcje: ochrona, separacja, drenaż.
Geowłókniny dwuwarstwowe stosowane są głównie jako warstwa filtracyjna (przeciwerozyjna) pod narzutami kamiennymi lub innymi ciężkimi zabezpieczeniami w budownictwie wodnym.
Efekty działania
Geowłókniny ochronne wyróżniają się bardzo wysokimi wartościami odporności na przebicie dynamiczne i statyczne.
Przy doborze należy zwracać uwagę na rodzaj elementów, mogących stanowić zagrożenie dla szczelności geomembran i pod tym kątem stosować geowłókniny o odpowiedniej odporności na przebicie.
Istotne parametry i zalecany zakres (wartości średnie):